اختلال نافرمانی مخالفت یا ODD و 9 علامت آن

ODD یا اختلال نافرمانی و مخالفت چیست؟

ODD یک اختلال سلامت روان است که در آن کودک، پرخاشگری و بدرفتاری به صورت هدفمند نشان می دهد.، تصور می شود تقریباً 10 الی 20 درصد از کودکان در سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار دهد، این اختلال رفتاری در پسران شایع تر از دختران می‌باشد.

هنگامی که به این رفتارها فکر می کنید، مهم است که متوجه شوید که بسیاری از کودکان بدون اختلال ODD هر از گاهی برخی از این رده رفتارها را نشان می دهند. معمولاً اختلال ODD در سال های پیش دبستانی یا اندکی پس از آن تشخیص داده می شود و برای بسیاری از کودکان تا سن 18سالگی برطرف می شود.

علائم ODD در مقایسه با رفتارهای عادی کودکان؟

1. به راحتی اذیت یا تحریک می شوند
2. مشاجره بیش از حد با والدین و دیگر افراد
3. طغیان های مکرر عصبانیت
4. ناامیدی و عدم تمرکز کودک همراه با کاهش عزت نفس
5. دروغ گفتن و سرزنش دیگران به خاطر اشتباهات
6. تحریک و آزار عمدی دیگران و ایجاد تعارض عمدی
7. رعایت نکردن قوانین
8. کینه توز بودن
9. مشکل در ایجاد رابطه و حفظ دوستی ها

این علائم می توانند از خفیف تا شدید متغییر باشند، اما معمولاً در دوران پیش دبستانی و قبل از بلوغ ظاهر می شوند. این رفتارها اغلب اختلالات قابل توجهی را هم در خانه و هم در محیط مدرسه ایجاد می کند.

دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث اختلال ODD می شود، اما به احتمال زیاد ترکیبی از عوامل است. ژنتیک می تواند نقش داشته باشد و ممکن است استعداد ابتلا به این اختلال را افزایش دهد. ممکن است اختلال ODD همراه با شرایط دیگری مانند اختلال کمبود توجه (ADD)، اختلاهای اضطرابی، اختلال دوقطبی و اختلالات زبانی رخ دهد.

گاهی اوقات تمایز بین اختلال ODD و سایر اختلالات رفتاری رایج در کودکان مانند ADD/ADHD و اختلال سلوک کمی طول می کشد.

پس از تشخیص ODD چه باید کرد؟

هنگامی که اختلال ODD کودک شما تشخیص داده می شود، آگاهی پیدا کردن در رابطه با این اختلال به شما کمک می کند تا روش های مقابله با رفتارهای کودک دارای  اختلال ODD را بیاموزید، همچنین باید بدانید که بیشتر کودکان با این اختلال رشد می کنند.

دانستن این موضوع به تنهایی ممکن است به شما قدرت بیشتری برای مقابله با رفتارهای دشوار بدهد. برنامه های فرزندپروری میتوانند در مورد نحوه تربیت سریع کودک مبتلا به ODD بسیار مفید باشند.

برخی از این موارد عبارتند از:

راه حل های مشارکتی و پیشگیرانه

درمان تعامل والدین و کودک

مشخص شده است که درمان برای کودکان مبتلا به ODD به خوبی کار می کند و همچنین احتمال پیشرفت اختلال رفتاری در دوران کودکی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی در بزرگسالی را کاهش می دهد.

چگونه مدرسه فرزند خود را آماده کنیم

اگر فرزند شما به مدرسه می رود، مهم است که با معلم فرزندتان یا سایرین در مدرسه که در آموزش او مشارکت خواهند داشت، ملاقات کنید. ترکیب یک برنامه مبتنی بر مدرسه با فرزندپروری مثبت در خانه مؤثرترین است.

تنبیه یک کودک ODD

داشتن فرزند مبتلا به ODD می تواند اعصاب شما را بهم بریزد، اما با وجود فرصت های فراوان برای توجه منفی، یافتن فرصت هایی برای توجه مثبت واقعا می تواند کمک کننده باشد. حتی اگر ممکن است گاهی اوقات به پیامدهای منفی نیاز باشد، توجه مثبت اغلب مؤثرتر است. خوشبختانه، به نظر می رسد که این پیامدهای “مثبت” در صورت نیاز پیامدهای منفی را موثرتر می کنند. اجتناب از تنبیه شدید و تمرکز بر رفتارها به جای کودک نیز مفید است.

گزینه های درمانی برای اختلال ODD

درمان اغلب برای کودکان مبتلا به ODD بسیار موثر است و ممکن است از پیشرفت این بیماری به اختلال سلوک یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی جلوگیری کند.

گزینه هایی که برای کودکان مبتلا به اختلال ODD مفید هستند عبارتند از:

• آموزش مهارت های حل مسئله شناختی
• خانواده درمانی
• داروها
• آموزش مدیریت والدین
• برنامه های مدرسه محور
• برنامه های مهارت های اجتماعی

توجه داشته باشید، هیچ داروی خاصی برای این بیماری توصیه نشده است و نباید از داروها به تنهایی برای درمان این بیماری استفاده کرد. با این حال، داروهایی ممکن است در کنترل برخی از رفتارها یا شرایط سلامت روانی همزیستی مفید باشند.

زندگی با یک کودک ODD

زندگی با یک کودک مبتلا به اختلال ODD می تواند شما را در حاشیه و ناامید قرار دهد. پشتیبان گیری و نگاه کردن به رفتارهای جدا از فرزندتان و حفظ آرامش می تواند چالش برانگیز باشد.

در اینجا چند نکته وجود دارد که به سایر والدین کمک کرده است تا با چالش های روزمره زندگی با کودک مبتلا به ODD کنار بیایند.

• از جنگ قدرت اجتناب کنید.
• چیزهای کوچک را بزرگ نکنید.
• مشکلات رفتاری جزئی را نادیده بگیرید.
• قوانین خانه را وضع کنید.
• به کودک خود زمان زیادی برای بازی های تخیلی بدهید.
• تعداد سوالاتی که از فرزندتان میپرسید را محدود کنید.
• عواقب روشنی ارائه دهید و آگاه باشید که آن عواقب با مجازات یکسان نیست.
• کودک خود را اغلب تحسین کنید.
• بازخورد مثبت ارائه دهید، حتی اگر فرزندتان در مورد یک موضوع جزئی به روشی مثبت پاسخ دهد.
• تقویت رفتار با توجه مثبت ممکن است میزان توجه منفی مورد نیاز رفتار آنها را کاهش دهد.
• رفتارهای مثبتی را برای فرزندانتان الگوبرداری کنید تا آنها را مشاهده کنند.

منابع